Rozdział 8

Harry’ego zbudziły jakieś niezidentyfikowane dźwięki. Kiedy otworzył oczy spostrzegł, że to Rachele musi się coś śnić, gdyż dziewczyna rzucała się na kanapie, płacząc i mówiąc żeby ją zostawił. Potter szybko do niej podszedł i zaczął ją budzić.

- Rachele. Rachele obudź się!

Dziewczyna po chwili otworzyła zapłakane oczy i odsunęła się jak najdalej od Harry’ego.

- Spokojnie. Nic ci nie zrobię. Miałaś zły sen. – Rachele lekko się wahała, a po chwili lekko się do niego przytuliła. Harry uspokajająco głaskał ją po włosach i po plecach.

- Napijesz się czegoś? Może chcesz cos zjeść? – zapytał po jakimś czasie, gdy już się uspokoiła.

- Kawę jeśli mogę – powiedziała nieśmiało

- A na śniadanie?

- Nic. Zaraz uciekam. Nie chcę nadużywać waszej gościnności.

- To nie jest żadne nadużycie. – Harry zrobił trzy kawy i talerz kanapek – Jak zjesz to możesz iść pod prysznic. Alex załatwił ci ubrania na zmianę.

- Naprawdę nie trzeba.

- Trzeba. Zaczekaj chwilę. Idę zwlec tego przygłupa z łóżka i może coś o sobie opowiesz – Harry uśmiechnął się do niej ciepło i pobiegł na górę. Zapukał grzecznie do drzwi sprawdzając czy może chłopak już wstał, ale nie słysząc żadnego pozwolenia – sam sobie pozwolił. Otwarł drzwi z rozmachem i zobaczył Alexa zawiniętego w kołdrę jak w kokon.

- Alex wstawaj, śniadanie. – chłopak nie zareagował – Alex śniadanie – nic – Blakled! – krzyknął Harry

- Co? – mruknął cicho chłopak nie otwierając oczu

- Alexandrze Blakled jeśli w tej chwili nie wstaniesz, oberwiesz wiadrem wody, a po następnej imprezie nie dostaniesz eliksiru na kaca!- powiedział stopniowo podnosząc głos.

-  No już wstaję. O co tyle zachodu?

- Bo zrobiłem kawę i śniadanie i masz ruszyć swój tyłek na dół. Może Rachele coś nam o sobie opowie.

- Już schodzę – powiedział Alex przytomniejąc – Daj mi dziesięć minut.

- Masz pięć – odparł Harry wychodząc

- Menda – szepnął Alex

- Słyszałem!

Harry zszedł na dół i uśmiechnął się lekko do Rachele, która zwijała się ze śmiechu.

- No co? – zapytał – Ta szuja inaczej nie wstanie.

Zabrali się za śniadanie, a po chwili dołączył do nich Alex

- Nieczuły brutal – powiedział patrząc na Pottera

- Nie przesadzaj. Rachele?

- Tak?

- Opowiesz coś o sobie?

- Nie wiem od czego zacząć

- Od początku – uśmiechnął się do niej Alex

- No to… Urodziłam się 18 marca 1980 roku. Jestem czarodziejką półkrwi, po mojej mamie. Razem z rodzicami mieszkałam w Dolinie Godryka. Nie mam rodzeństwa. Moi rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Miałam wtedy siedem lat. Jechaliśmy po zakupy świąteczne. Auto wpadło w poślizg.Tata zmarł na miejscu, a mama w drodze do szpitala. Nie wiem jakim cudem i poco, ale wyszłam z tego wypadku praktycznie bez szwanku. Trafiłam do londyńskiego sierocińca Dobrej Rodziny. Mieszkałam tam dwa lata. Później adoptowała mnie mugolską rodzina. Po miesiącu wyjechaliśmy do Francji. Mili to oni dla mnie nie byli. Wiecznie byłam pod nadzorem. Stale mnie kontrolowali. W wieku jedenastu lat dostałam list z Akademii Beauxbatons. Wracałam do domu pod przymusem. W te wakacje miałam już dość tego wszystkiego. Kiedy ojca nie było w domu podsunęłam matce zgodę na przeniesienie do innej szkoły. Rzuciłam małą iluzje więc myślała, że to zwykła zgoda na wycieczkę, która ma być zaraz na początku roku. Później złożyłam to podanie do szkoły, wyjęłam swoje papiery i uciekłam tutaj do Londynu z zamiarem pójścia do Hogwartu. Nie zdążyłam nic zabrać więcej bo ojciec wrócił. Rzuciłam na nich zaklęcie zapomnienia, usunęłam wszystkie ślady po mnie i wyszłam z domu. Nie będą mnie szukać, nie będą mnie pamiętać. No a później to już wiecie. Jak szukałam jakiegoś lokum napadła mnie ta szuja. Gdyby nie wy to nawet nie chcę myśleć co by się stało. Dziękuję – popatrzała na nich z wdzięcznością.

- Nie ma za co - odpowiedzieli razem

- No to rozwiąże twoje problemy. Po pierwsze zostaniesz tutaj i nie słyszę żadnego sprzeciwu – dodał gdy dziewczyna chciała coś powiedzieć – To duży dom i nawet jak jesteśmy tu we dwóch to jest pusto. Po drugie jeszcze dzisiaj pójdziemy na zakupy i sprawimy ci garderobę i wszystkie potrzebne rzeczy. Nie pyskuj bo jesteś przegłosowana 2:1. A po trzecie po zakupach pójdziemy załatwić przeniesienie.

- Nie mogę. Nie będę miała ci na razie z czego oddać bo nie wiem jak dostać się do mojej skrytki. A po za tym tyle co was poznałam. Nic o was nie wiem i nie chcę was wykorzystywać.

- Nie musisz oddawać to raz. To pieniądze, które zostawili mi rodzice. W końcu się do czegoś przydają. Dwa - masz klucz do skrytki? – dziewczyna pokiwała głową – To jeszcze dzisiaj się do niej dostaniesz. A trzy ja jestem Harry Potter. To jest Alexander Blakled. – opowiedzieli jej swoje historie – Teraz już nas znasz. Tu masz ciuchy – przywołał je ręką* - Łazienka jest na piętrze drugie drzwi na lewo. Leć się przebrać. Ja też idę do siebie i lecimy w miasto – zaśmiał się podnosząc ręce triumfie.

Po dziesięciu minutach wszyscy byli gotowi i teleportowali się pod sklep z odzieżą. Spędzili tam dwie godziny. Harry z Alexem i ekspedientką wybierali ubrania, a Rachele nie wychodziła z przebieralni. W końcu bardzo obładowani udali się do części z butami po drodze wysyłając torby do domu. Kupili tam chyba z sześć par butów: adidasy, trampki, baleriny, buty na obcasach. Zdobyli też cztery torebki i jakieś dodatki w postaci pierścionków naszyjników i bransoletek. Rachele było bardzo głupio przez co chłopcy sami prawie wszystko wybierali. Później Harry dał jej pieniądze żeby kupiła sobie kosmetyki i inne kobiece bzdury, a sami poszli na drugą część sklepu zdobyć artykuły spożywcze. Po chwili teleportowali się do domu by wypakować jedzenie, gdyż woleli nie ryzykować zostawiając je na wierzchu nie schowane do lodówki. Potem Rachele zabrała wszystkie pomniejszone torby i poszła za Harrym i Alexem, którzy chcieli pokazać jej pokój. Był on duży i piękny. Zostawili zakupy na łóżku i teleportowali się do Kwatery załatwić przeniesienie. Rachele powiększyła dokumenty wyciągając je z kieszeni. Weszli do kuchni powodując małe zamieszanie.

- Cześć wszystkim! – przywitał się Harry – Dobrze, że pan jest dyrektorze.

- Harry. O co chodzi?

- Moja znajoma chciałaby przenieść się do Hogwartu.

- To cudownie – powiedział uradowany starzec – Masz dokumenty moje dziecko?

- Oczywiście – dziewczyna podała mu papiery – Dołączyłam też kopie wyników SUM . Tak na wszelki wypadek.

- Świetnie. Piękne wyniki. Wiedzę, że przenosisz się z Akademii Beauxbatons?

- Tak.

- Oczywiście zostajesz przyjęta. Jeszcze dzisiaj załatwię wszystkie formalności. Na uczcie powitalnej dostaniesz przydział. Mam nadzieje, że Harry do tego czasu przedstawi ci nasz regulamin i opowie o szkole

- Naturalnie – uśmiechnął się sztucznie chłopak. – My się będziemy zbierać bo już późno. Pogadamy następnym razem – powiedział mrugając do Syriusza i Remusa – Żegnam was.

Teleportowali się do domu

- Szybko poszło – stwierdził Alex

- No, ale ja mam w planach rzucić się zaraz na łóżko. Rachele… czemu ty masz takie długie imię? Od dziś masz przydomek Kate. No więc witamy w domu! – zaśmiali się lekko, a w oczach dziewczyny pojawiły się łzy szczęścia.

- Nawet nie wiecie jak bardzo jestem wam wdzięczna!    

Po szybkim posiłku rozeszli się do swoich pokoi. Rachele rozpakowała jeszcze zakupy i po szybkim prysznicu, błyskawicznie zasnęła.